Na łamach "Gazety Polskiej Codziennie" ukazała się recenzja Teorii wiersza polskiego. Jej autorem jest Robert Tekieli. Poniżej jej tekst.
Krótką rozmowę o Teorii będzie można obejrzeć w niedzielnym programie Mateusza Matyszkowicza Literatura na trzeźwo w Telewizji Republika (emisja o g. 13:45 i 22:30).
Atrament i krew
Nowy tom poetycki Teoria wiersza polskiego Przemysława Dakowicza jest książką zbędną. Jednak troska o zbędne, piękne przedmioty jest miarą naszego humanizmu. Określa miarę naszego człowieczeństwa.
Na okładce zdjęcie z członkami Komisji Technicznej PCK wykonane w Lesie Katyńskim w kwietniu 1943 r. Wiersze Dakowicza są bowiem osadzone w realnej historii naszego kraju. Musimy być narodem nieszczęśliwym do głębi, skoro poezja musi traktować o kwestii alkoholu endogennego. Musimy być chorym narodem, skoro rozmowa poety z Mickiewiczem, Słowackim, Norwidem, Herbertem, dotyka nas sarkazmem: „Zabijcie poetę, narodzi się nowy. I co z tego”. Książki są papierowe.
Przemysław Dakowicz jest poetą, krytykiem literackim, historykiem literatury, adiunktem w Katedrze Literatury i Tradycji Romantyzmu Uniwersytetu Łódzkiego. Jego władza nad poetyckim słowem jest bezdyskusyjna. Tom składający się z gatunkowo drastycznie różnorodnych wierszy jest właściwie poematem. Poematem o bezsilności poezji. Doskonałą konstrukcją. Katedrą z liter. Opowieścią o skuteczności zabijania pamięci, która przypomina zapomniane.
Poeta zabiera nas do świata, „gdzie bagnetu nie odróżnisz od języka ognia”, gdzie „tympanony płyną w niebo”, gdzie posągi „mierzą do siebie krowimi plackami”. I niczemu się nie dziwmy, bo „jesteśmy Popaprańcy Boży w drodze do Domu, którego Nie Ma”. Łubianka, kazamaty NKWD, proces szesnastu, trup podmiotem lirycznym – taka jest ta poezja. A jaki jest piszący ją poeta? „Poeta zapomina, myli daty i fakty, miesza skutek z przyczyną, nadrabia miną i garniturem”. Cóż, teoria wiersza polskiego jest prosta, wynika z pragmatyki przemocy i krwi.
Robert Tekieli
Robert Tekieli - ur. w 1961; współzałożyciel i redaktor naczelny "bruLionu"; były członek Rady Programowej TVP (1998-2005), przez pewien czas jej przewodniczący; pełnił funkcję zastępcy redaktora naczelnego tygodnika "Ozon"; obecnie publicysta "Gazety Polskiej" i "Gazety Polskiej Codziennie"; ostatnio wydał książki Zmanipuluję cię kochanie oraz Egzorcyzmy i opętania.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz