sobota, 29 grudnia 2012

Wiersz na nowy rok



                Żarówki Smierdiakowa


                                                         Przyjaciołom klerkom


                                                         „58-latek przyznał się do tego, co zrobił i złożył
                                                                                obszerne wyjaśnienia. Nie wykazał skruchy.
                                                                                Do ataku miał przygotowywać się przez ostatnie
                                                                                cztery lata, m.in. studiując Ewangelię.”

                               nie widziałem
                               kiedy upadła pierwsza
                               byłem w rozjazdach
                               wchodziłem wychodziłem
                               czytałem pisałem miałem
                               sprawę z językiem
                               zamykała się
                               nade mną
                               rumiana
                               gęba
                               w brzuchu wieloryba
                               przerzucałem hałdy
                               obrazów
                               sprasowanych słów
                               nie zauważyłem
                               kiedy upadła druga trzecia
                               i kolejne

                               gdy się obejrzałem
                               nie było już świata
                               jałowe słońce depresji
                               wschodziło nad
                               płaskim krajobrazem
                               z szarego papieru tektury

                               czarna farba
                               zalewała oczy


                                           11-12 grudnia 2012

piątek, 7 grudnia 2012

Tomasz Burek o "Placach zabaw ostatecznych"


Tekst laudacji wygłoszonej 7 lipca 2012 r. w trakcie gali nagrody poetyckiej 'Orfeusz' im. K. I. Gałczyńskiego.



Zbiorem wierszy zatytułowanym Place zabaw ostatecznych dowiódł Przemysław Dakowicz, że należy mu się miejsce w ścisłym gronie wirtuozów współczesnego modelu poezji uczonej, erudycyjnej. I aluzyjnej. 
Sam tytuł książki pomyślany został jako gęsta sieć nawiązań i ech zwielokrotnionych. Nieprzypadkowo też trajektoria historii świętej (jej sygnałami: Łazarz, Wielki Piątek) co najmniej w konstelacji wierszy powstałych wiosną 2010, tych specjalnie datowanych, przecina się z historią przeklętą, która nie odpuszcza nam, chociaż Fukuyama niedawnymi czasy obwieścił koniec historii.
Innymi słowy, wiersze i poematy z tomu Place zabaw ostatecznych stanowią, jak u mistrza gatunku, Eliota, wypadkową szoku poznawczego i kulturowych zapośredniczeń, wypadkową destrukcji i rekonstrukcji, empatii i dystansu. Ironiczna świadomość wzajemnego niedopasowania stałych komponentów kondycji ludzkiej: nieważkości, lekkomyślności istnienia i rzeczywistości eschatologicznej z jej najdalszymi perspektywami, ona to właśnie, przybierając również postać autoironii, czyni Zabawy ostateczne lekturą nieoczywistą.
I coś jeszcze. Niewinne z pozoru, intrygujące w istocie fotografie, będące, z wyjątkiem jednej, dziełem samego poety, potęgują tu efekt świata zawieszonego w próżni. 
Chciałbym w konkluzji powiedzieć, że poeta naszych szerokości geopolitycznych bywa najsprawniejszym deszyfrantem tajemnic podświadomości zbiorowej. Ale Państwo tego nie słyszeli.

Tomasz Burek
[przedruk za: "Topos" 2012, nr 5, s. 204]




źródło: "Rzeczpospolita"
TOMASZ BUREK - ur. w roku 1938. Krytyk literacki, historyk literatury, eseista, w okresie PRL działacz opozycji. W latach 1970-1985 pracownik Instytutu Badań Literackich, skąd został zwolniony z powodów politycznych. Od 1980 członek NSZZ Solidarność. Uczestniczył w rozpoczętej 7 maja 1980 r. głodówce w obronie aresztowanego twórcy Niezależnej Oficyny Wydawniczej Mirosława Chojeckiego i drukarza Bogdana Grzesiaka. Współpracownik wychodzących poza cenzurą czasopism: "Nowy Zapis", "Kultura Niezależna", "Almanach Humanistyczny" oraz "Puls". Za udział w rozwoju niezależnej kultury polskiej otrzymał w 1988 roku nagrodę Polcul Foundation w Australii. W tymże roku został członkiem polskiego PEN Clubu. Autor m.in.: Zamiast powieści, Dalej aktualne, Jaka historia literatury jest nam potrzebna?, Żadnych marzeń, Dzieło niczyje, Dziennik kwarantanny, Niewybaczalne sentymenty. Więcej informacji

wtorek, 4 grudnia 2012

Wiersz w "Arcanach"


W najnowszym numerze dwumiesięcznika "Arcana" opublikowany został mój wiersz Syndrom Ismeny.
Zapraszam do lektury krakowskiego pisma.

poniedziałek, 3 grudnia 2012

TOPOI w Internecie


W Internecie pojawiła się strona TOPOI, którą serdecznie polecam Państwa uwadze. 
Aby ją obejrzeć, wystarczy kliknąć w baner:




TOPOI
Przemysław Dakowicz
Wojciech Gawłowski
Adrian Gleń
Jarosław Jakubowski
Wojciech Kass
Krzysztof Kuczkowski
Wojciech Kudyba
Artur Nowaczewski


niedziela, 2 grudnia 2012

O tomie "To i owo" Różewicza w Radiu Łódź


Dziś o godz. 21:05 w audycji Joanny Sikorzanki z cyklu Podróże literackie rozmowa na temat wydanego kilka dni temu zbioru To i owo Tadeusza Różewicza. 

Goście Radia Łódź: prof. Jacek Brzozwski 
i dr Przemysław Dakowicz.

Audycji będzie można wysłuchać TUTAJ.