Przemysław Dakowicz

ur. w 1977 r. w Nowym Sączu. Poeta, krytyk literacki, historyk literatury; doktor habilitowany; adiunkt w Zakładzie Literatury Polskiej XX i XXI wieku (do roku 2017 w Katedrze Literatury i Tradycji Romantyzmu) Uniwersytetu Łódzkiego; zastępca redaktora naczelnego miesięcznika „Twórczość” oraz redaktor działu poezji i książek poetyckich w tym piśmie; stały współpracownik dwumiesięcznika literackiego „Topos”; autor przekładów z literatury czeskiej. Wydał zbiory wierszy Süßmayr, śmierć i miłość (2002), Albo-Albo (2006), Place zabaw ostatecznych (2011), Teoria wiersza polskiego (2013) Łączka (2013), Boże klauny (2014) i Ćwiczenia duchowne. Poematy (2016) oraz książki Helikon i okolice. Notatki o poezji współczesnej (2008), "Lecz ty spomnisz, wnuku". Recepcja Norwida w latach 1939-1956. Rzecz o ludziach, książkach i historii (2011), Obcowanie. Manifesty i eseje (2014), Przeklęte continuum. Notatnik smoleński (2014), Afazja polska (2015), Poeta (bez)religijny. O twórczości Tadeusza Różewicza (2015), Afazja polska 2 (2016), Kwatera zmartwychwstałej pamięci (2017), Lustra tradycji. Studia i szkice interpretacyjne (2018) oraz Nauka znikania. Wiersze i rozmowy z lat 2006-2018 (2018). Edytor utworów rozproszonych T. Różewicza - Wierszy odzyskanych (2021) i Tekstów odzyskanych (2022).
Tłumaczony na angielski, francuski, czeski, serbski i słoweński.

Strony

piątek, 1 grudnia 2023

Tymoteusz Karpowicz - rozmowa z Janem Stolarczykiem

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz