Zbiorem wierszy
zatytułowanym Place zabaw ostatecznych dowiódł Przemysław Dakowicz, że
należy mu się miejsce w ścisłym gronie wirtuozów współczesnego modelu poezji
uczonej, erudycyjnej. I aluzyjnej.
Sam tytuł
książki pomyślany został jako gęsta sieć nawiązań i ech zwielokrotnionych.
Nieprzypadkowo też trajektoria historii świętej (jej sygnałami: Łazarz, Wielki
Piątek) co najmniej w konstelacji wierszy powstałych wiosną 2010, tych
specjalnie datowanych, przecina się z historią przeklętą, która nie odpuszcza
nam, chociaż Fukuyama niedawnymi czasy obwieścił koniec historii.
Innymi słowy,
wiersze i poematy z tomu Place zabaw ostatecznych stanowią, jak u
mistrza gatunku, Eliota, wypadkową szoku poznawczego i kulturowych
zapośredniczeń, wypadkową destrukcji i rekonstrukcji, empatii i dystansu.
Ironiczna świadomość wzajemnego niedopasowania stałych komponentów kondycji
ludzkiej: nieważkości, lekkomyślności istnienia i rzeczywistości
eschatologicznej z jej najdalszymi perspektywami, ona to właśnie, przybierając
również postać autoironii, czyni Zabawy ostateczne lekturą nieoczywistą.
I coś jeszcze.
Niewinne z pozoru, intrygujące w istocie fotografie, będące, z wyjątkiem
jednej, dziełem samego poety, potęgują tu efekt świata zawieszonego w
próżni.
Chciałbym w konkluzji
powiedzieć, że poeta naszych szerokości geopolitycznych bywa najsprawniejszym
deszyfrantem tajemnic podświadomości zbiorowej. Ale Państwo tego nie słyszeli.
Tomasz Burek
[przedruk za:
"Topos" 2012, nr 5, s. 204]
 |
| źródło: "Rzeczpospolita" |
TOMASZ BUREK - ur. w roku 1938. Krytyk literacki, historyk literatury, eseista, w okresie PRL działacz opozycji. W latach 1970-1985 pracownik Instytutu Badań Literackich, skąd został zwolniony z powodów politycznych. Od
1980 członek NSZZ Solidarność. Uczestniczył w rozpoczętej 7 maja 1980
r. głodówce w obronie aresztowanego twórcy Niezależnej Oficyny
Wydawniczej Mirosława Chojeckiego i drukarza Bogdana Grzesiaka.
Współpracownik wychodzących poza cenzurą czasopism: "Nowy Zapis",
"Kultura Niezależna", "Almanach Humanistyczny" oraz "Puls". Za udział w
rozwoju niezależnej kultury polskiej otrzymał w 1988 roku nagrodę Polcul
Foundation w Australii. W tymże roku został członkiem polskiego PEN
Clubu. Autor m.in.: Zamiast powieści, Dalej aktualne, Jaka historia literatury jest nam potrzebna?, Żadnych marzeń, Dzieło niczyje, Dziennik kwarantanny, Niewybaczalne sentymenty. Więcej informacji
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz