tag:blogger.com,1999:blog-3027725522433155733.post5090287011047450998..comments2023-04-01T15:16:34.606+02:00Comments on Przemysław Dakowicz - strona autorska: Finał Nagrody Poetyckiej 'Orfeusz'Unknownnoreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-3027725522433155733.post-64111197436886867952014-06-08T00:56:26.617+02:002014-06-08T00:56:26.617+02:00Jest to bilans strat nie tylko materialnych, ale i...Jest to bilans strat nie tylko materialnych, ale i też strat ludzkich. Tom Teoria wiersza polskiego otwiera krótki utwór zatytułowany Słowacki. Słowo i czyn. Zatem pani Salomea, to przecież Salomea z Januszewskich, później Bécu, matka Juliusza, aresztowana w 1838 roku przez carską ochranę i uwięziona w Żytomierzu.<br />Do listy strat w ludziach Przemysław Dakowicz dopisuje:<br /><br />Pierwszy Bruno z przestrzeloną głową…<br />Drugi Bruno, w Tadżykistanie…<br />Nietrudno skojarzyć Brunona z Drohobycza – to przecież Bruno Schulz[…].<br />„Drugi Bruno” to oczywiście Bruno Jasieński[…]<br />[…]<br />Wiersz kończą trzy wersy:<br /><br />Zegarki zdarte z rąk.<br />Zegary uwolnione od ścian<br /><br />Tykają.<br /><br />Każdy z tych zegarków ma swoją historię, inaczej mierzy czas, uruchamia inne skojarzenia i procesy. Przytoczmy słowa z pierwszej strofy, są: jak zegarowe niewybuchy. Nie da ich się zignorować, uwolnić od nich, jak tylko cierpliwie pochylić się nad nimi i bezpiecznie je rozbroić – daje nam do zrozumienia poeta Dakowicz. Postświadomość i podświadomość nie dadzą nam spokoju, wrócą do nas, obudzą w środku nocy swoim tykaniem. Taki zamiar przyświecał poecie, kiedy pisał wiersz Wersyfikacja polska, czy Szesnastu. Poemat dygresyjny.. Dlaczego więc Wersyfikacja polska i Teoria wiersza polskiego?<br />[…] Wiersz jest jakby bilansem strat polskich w relacjach ze Związkiem Sowieckim, a wcześniej z imperialną Rosją Carską. Jest wierszowanym esejem o splątanych losach polskich, dziejach literatury, a właściwie poezji polskiej, nowym Traktatem moralnym, pisanym przez poetę, który z komunizmem nigdy nie miał nic wspólnego, w odróżnieniu od Miłosza. Urodził się tylko w PRL-u, w roku 1977, przeżył w tym państwie zaledwie 13 lat, nie należał do żadnej partii ani struktur, dojrzewał już w innej, przebudzonej Polsce. Jako poeta nie musiał liczyć się z oficjalną cenzurą. Może będzie musiał liczyć się z nią w jakiejś formie.[…]<br /><br />To opis rozdarcia. Pokus, którymi jesteśmy targani, braku poczucia wspólnoty. Dakowicz odwołuje się do różnych poetów i pisarzy, tworzących w języku polskim. Nie tylko pisarzy. Jakby nie było scalających rymów, męskich, lub żeńskich. Jeśli Maria Janion głosiła koniec paradygmatu romantycznego, to Dakowicz kieruje naszą uwagę właśnie ku romantyzmowi i podkreśla wartość romantycznych postaw i wyborów, jako scalających. Nawet, jeśli były one tragiczne dla jednostek. Bo jednostki poświęcały się dla dobra wspólnego – i to był ich wybór, ich prawo. Natomiast wspólnota nie ma prawa poświęcać jednostek, lub decydować za nie, bo rozpadnie się jako wspólnota. Raczej trzeba szukać harmonii – między tym, co wspólne i tym, co jednostkowe. Dlatego Dakowicz odwołuje się do Norwida i Słowackiego.<br />Rym, rytm, wers, są miarami czasu w wierszu – tykają jak zegary w życiu. Bez tych miar, bez zegarów które pokazują czas, stracimy możliwość wglądu w historię, możliwość jej uporządkowania i zrozumienia. Stanie się ona niezrozumiała, nielogiczna, straci sens. Wiersz Wersyfikacja polska, jak i cały zbiór Teoria wiersza polskiego zdaje się być przestrogą przed tym, abyśmy nie stracili miary, wezwaniem abyśmy mogli wrócić i wracali do źródeł. Bo wtedy będzie możliwa wspólnota. Nie wolno w historii pomijać miejsc trudnych, nawet naznaczonych zdradą, lub hańbą – jak losy Wandy Wasilewskiej[…] Wersyfikacja polska jest próbą upomnienia się o naszą, własną miarę czasu, wiersza, która pozwoli ocenić, scalić. No, właśnie, co ocenić? Co scalić?<br />[…]<br />Przemysław Dakowicz o tym pamięta, wie, że jeżeli o tym zapomnimy, kolejny najazd może zacząć się o świcie. Fragment książki "licznik Geigera. 20 najważniejszych wierszy polskich w interpretacjach" S. Matusza<br /><br />Anonymoushttps://www.blogger.com/profile/02562887203133349507noreply@blogger.com